“De coronaperiode heeft de kerk niet veel goed gedaan.” Dit is het geluid wat ik telkens hoor, als ik een voorganger spreek. Een tijd waar ontmoeting onder druk staat, doet geen enkele kerk goed en in veel gevallen versnelt het leegloop. Daarnaast heeft de discussie over wel of niet vaccineren en wel of niet het beleid van de overheid volgen ook nog voor de nodige tweedracht gezorgd. De kerk is verwond en dat in een tijd dat de crisissen in ons land toenemen en de samenleving de Kerk in mijn ogen heel hard nodig heeft.

Toenemende armoede, boeren die in het nauw gedreven zijn, gebrek aan huizen op de huizenmarkt en een nog veel grotere vluchtelingenstroom die te verwachten is in de komende jaren en dat tegen de achtergrond van groeiende klimaatproblemen. Of zoals mijn dochter dit zo mooi grappend samenvatte: “Ik heb al een wereldwijde pandemie meegemaakt,  nu is er een oorlog in Europa en wie weet ben ik er ook nog bij als de wereld vergaat.”   

Als ik kijk naar de problemen in de samenleving dan snap ik Paulus maar al te goed als hij schrijft dat de Schepping met een reikhalzend verlangen uitziet naar het openbaar worden van de “Zonen Gods” (Romeinen 8:19, NBG51 vertaling). Iets wat hij een paar verzen eerder heeft toelicht. Hij beschrijft “de Zonen Gods” in Romeinen 8 vers 14 als de mannen en vrouwen die geleid worden door de Heilige Geest. Een mooi gegeven is dat in het Oude Testament deze titel gebruikt werd voor de engelen die als een soort kabinet van God bij elkaar kwamen (Zie o.a. Job 1:6 Job 2:1).

Zelf denk ik dat we als christenen in deze maatschappij veel kunnen betekenen, dat we net als in Paulus’ tijd een verschil kunnen maken in de samenleving. Wij zijn namelijk de personen die de oplossingen van God voor de huidige problemen in de samenleving mogen vertolken. Wij zijn toch door God aangesteld als hun “koninklijke priesters”? Wij, de christenen uit de joden en de heidenen, zijn toch de vertegenwoordigers van de “Almachtige, de God van Israël”? Wij zijn toch het Lichaam van Christus die aan Zijn ideeën handen en voeten mogen geven?

Vier stappen
Om dit te concretiseren zijn er naar mijn idee de volgende stappen nodig:

1. Het allereerste wat nodig is, is dat wij op onze knieën gaan en Gods aanwezigheid ingaan om daar aan Zijn voeten visie en antwoorden te ontvangen voor de problemen in de samenleving.
   
   
2. Verandering doe je niet alleen. De titel “Zonen Gods” staat in meervoud. Ik geloof dat er samenlevingsgerichte geloofscommunities nodig zijn. Mensen die samen met de ontvangen openbaring aan de slag gaan.
   
   
3. Binnen deze samenlevingsgericht geloofscommunities is het belangrijk dat iedereen overeenkomstig zijn of haar gaven aan de slag gaat. Aangezien in veel gevallen er nog verlegenheid is in hoe we met deze gaven om kunnen gaan is toerusting op dit gebied essentieel. Het is belangrijk dat elke bediening andere mensen, die beginnend hier in zijn gaat toerusten.  Te vaak heeft de leraar de overige bedieningen toegerust. Het is nu de tijd dat evangelisten aan de slag gaan met de training van het nieuwe potentieel, dat profeten mensen die hier nieuw in zijn op sleeptouw gaan nemen, apostelen nieuwe leiders voort gaan brengen, etc. Niet een paar leiders moeten op gaan staan maar het hele lichaam.  Bediening gerichte toerusting is essentieel binnen en buiten de kerk. Ook is het belangrijk dat voor iedereen die in een bediening staat gebed georganiseerd wordt. De vijand zit namelijk niet stil.
   
   
4. Als dit groeit dan vraagt dit om goed leiderschap. Geen sterk hiërarchisch leiderschap dat anderen overheerst. Dit is te vaak gebeurd  en meestal onder het mom van  “de gezalfde des Heere” die niet tegengesproken mocht worden.  En ook het laissez faire leiderschap waar de leiders onder het mom van democratie het slaafje wordt van het geheel werkt niet.  Nee, wat nodig is, is meervoudig verbindend leiderschap. Mannen en vrouwen die als een team, dus niet alleen maar samen met anderen,  de stem van Jezus in het middelpunt zetten. Ik geloof dat meervoudig verbindend leiderschap nodig is om het leiderschap van Jezus’ binnen Zijn Koninkrijk handen en voeten te geven.  

Een roeping voor een vloeibare kerk
Na het voorrecht om van God een duidelijke roeping te mogen krijgen, wil ik hier samen met anderen handen en voeten aan geven. Ik geloof dat Gods zowel in de kerk als buiten de kerk dingen gaat veranderen. Mijn roeping is nu juist voor al die mensen die nog wel geloven maar niet meer naar een standaard kerk gaan.  God riep mij om voor hen een supportnetwerk te bouwen. Hij gaf zelfs heel specifiek een naam:  “Fluid Church”

De “vloeibare kerk”, die als levend water dwars door de samenleving gaat (Zie ook Ezechiël 47:1-12), een kerk zonder muren, een kerk zonder oordeel, een kerk waarin de aanwezigheid van de drie-enig God centraal staat.  Dat is wat ik geloof dat wij namens God mogen bouwen. Ook geloof ik dat er een dag komt dat Hij de vloeibare kerk en de huidige bestaande kerk samenvoegt. De vloeibare kerk is dus geen tegenbeweging van de bestaande kerk maar een aanvulling, een vangnet, een verlangen van God die te groot is voor welk gebouw of denominatie dan ook.

Spreekt deze visie je aan neem dan contact met ons op: info@fluidchurch.nl. Er is als een groeiende groep mensen die hier handen en voeten aan wil geven. 

Hoe krijgt dit verder vorm?
Een aantal concrete ideeën over hoe we dit willen gaan vormgeven zijn te vinden op deze website maar de meesten moeten nog worden uitgedacht en worden vormgegeven. Wij vinden het juist belangrijk dat dit ontstaat vanuit de ontmoeting met God en met elkaar. We geloven daarbij in samenwerking en elkaar tot zegen zijn.

(Geschreven door Wilbert de Goei)